2. KARŞILAŞTIKLARIM

Kasım,2019

Hayatta neredeyse her zaman çok şanslı olduğumu düşünüyorum, doğuştan sahip olduğum stabil değerler dışındaki, kendim değiştirebileceğim veya şekillendirebileceğim tüm yollardan şanslı ve motive yürüdüm. Karşılaştığım durumların, zorlukların üstesinden çok da harap olmadan gelebildim. Kendimi şartladığım noktalarda, şartlar değiştiğinde kendimi yeni şartlara adapte edebildim. Başka ne yapılabilir ki? „Koşullar uygun değildi“ veya "planladığım gibi ilerlemedi" noktasında, şikayet etmek veya bahane bulmak bizi ileri taşıyamaz, mutlu edemez.

Kişisel bir planlamam olduğu için uzun zamandır hayatıma kimseyi almıyorken, giderayak tanıştığım, çok da sevdiğim birine „hayır, ben gidiyorum“ deyip o kişiyi tamamen kaybetmek yerine ‚“şartlar değişti, demek ki bazen yapmam dediğim şeyi de yapmam gerekebiliyor“ deyip duruma göre hayatıma yön vermem gerektiğini düşündüm, yaşadım, gördüm. Sonunda ne ile karşılaşırsam karşılasayım, pişman olamam bu durumdan. Çünkü bu benim seçimim. Seçer, yaşar, yoluma devam ederim. Planım bozuldu diye ağlayamam.

Belki de tecrübelerin en güzeliydi‘ derim, sonunda hayal kırıklıkları beni bazı şeylere karşı karşı negatif yaklaşımlara sürüklese bile. Birşey öğren, devam et.

Yeni bir hayat kurdum, herkesten uzaktayım. Bu hayatı bir süre yalnız yürütmeye şartladım kendimi mesela. Şartları kendim belirlediğim zaman içinde bulunduğum durumdan daha çok mutluluk duyuyordum. Garanti gibi hissediyorum mutluluğu. Ama yine öyle olmadı, yine şartlar değişti. Koşullar değişti, ama yine rastladığım hiç birşeye karşı çıkmadım, kendi planımdan vazgeçtim, karşılaştığım duruma kendimi açtım. Zor oldu. Daha önce hiç böyle olmazdı. Planımdan vazgeçmek zorunda hissettiğim ikinci olay bu. İlkinde tamamen mutlu sonla bitmedi ama dedim ya, öyle olması gerekti ve buna inanınca insan daha çok akan nehre kendini kaptırmış gibi hissediyor, yorulmadan ilerliyor.

Elbette zorlandım kendimi tamamen akışına bırakmakta, aylarımı aldı bu durum. Ama karşılaştığım güzelliklere sırf planıma uymuyor diye „hayır“ dememem gerektiğinden artık eminim. Çünkü iyiyse "iyi ki" dedirtiyor, kötüyse zaten yara almadan noktayı koyuyorum, "öğrendim" diyorum. Üzerine eskisinden çok daha fazla düşünerek devam et..

Kariyerimde olduğu gibi, özel hayatımda da atacağım adımları ancak ben belirlerim, ama yalnızca basıma gelen ihtimaller dahilinde.. Bir noktada öyle hissettim ki, sanki başka bir zaman aynı güzellikte çıkmayacak bu ihtimaller karşıma. Kendimi kontrol etmek yerine, koşullara teslim olmaya karar verdim. Ama oyundaki rolümü kendim belirleyerek.Kontrolü elden bırakmıyorum ama dedim ya, şans da hep yüzüme gülüyor. O kadar da kötüyle karşılaşmıyorum. Şükür.

Aslına bakarsanız, „normal olan; kurallara göre ilerlemek, istisna olan ise duruma göre şekillenmem“ değildir. „Normal olan; her duruma açık olmaktır ve istisna olan ise kurallar koyarak, kendimize kalıcı olmadığı halde kesin olduğuna inanmak istediğimiz, şartlar ve duvarlar yaratmak“tır.

Bunu sadece ve sadece güvenli olmadığımız zamanlarda yapmalıyız. Hayatımızın tamamını böyle geçiremeyiz çünkü oyuna başkaları da dahil. Öğreniyorum..

Neye inanacağımı, hangi kendime göre hareket edeceğimi şaşırdığım çok oluyor. İçimdeki birçok ben, çok savaşıyor, bu da beni hem yoruyor hem daha çok düşündürüyor. Bu hem iyi hem de kötü. Ama şimdi bunu iyi kullanmak zorundayım. Kurallarım var diyerek ilerlenmeyeceğini öğrendiğim zaman, bir yaşıma daha girmiş oldum. Büyümek.

Kendime argüman üretip, içimdeki onlarca kişiyle bunu tartışıyorum. Tamamen aklıma, tamamen kurallarıma, tamamen hislerime göre veya tamamen kalbime göre hareket etmeye çalışmak ahmakça yapılmış, inatçı bir bencillik olur.

Aslında bencillik olmaz, çünkü kendimi düşünerek değil, sağlıklı düşünemeyerek yapmış olurum bunu.Kendime zarar veririm. Peki neye göre hareket edeceğim ? Hayır, hem kalbe hem akla göre dengeli hareket etmeliyiz demek istemiyorum. bu seçeneklerin tamamı ben merkezli. Hata. Söylemek istediğim şu; içinde çok küçük bir role sahip olduğumuz bu hayatın akışına ters düşmek istemiyorsak, başkalarına göre de, yani karşılaştıklarımıza göre de hareket etmek zorundayız. Fırsatları değerlendirmek zorundasın, yolundan çıkman gerekse bile. Karşılaştıklarımın anlamını, kıymetini, en önemlisi de sebebini farketmeli ve hayatımı güzelleştirecek şekilde kullanabilmeliyim. Kararlılığımdan feragat ediyorum bazen, ama kararlı duruşun yüzde yüz mutluluk getirdiğini kim iddia edebilir ki ?

Esnemek zorundayız, yoksa asla şekillenemeyeceğiz.

Sevgiler..