Psikolog Ödev Verdi - 5. Geri bildirim vereceğim, ama nasıl ?

10.02.2024

• Ağzından çıktığı gibi değil; hazırlanmış olarak konuşmaya gitmelisin.

• ben dili ile konuşmalısın

• yüzyüze konuşmalısın

• çözüm odaklı olmalısın

• sorun odaklı olmamalısın

• var olan bir sorunu çözmek amacımızdır

"gözlemlerime göre .." gibi cümlelerle, aslında hissettiklerine değil gerçekte yaşananlara dayanarak konuştuğunu belirtmelisin. Bu şekilde cümleye başlarsan yanlış anlamalar ve manipülasyonlar bir seviyede engellenebilir.

Suçlamadan yargılamadan yorumlamadan ilerle..

Gerçekleri dile getirerek konuşmalısın, sinirlerine ve kırıldığın noktalara dokunmadan, aksiyonlara dayanarak konuşmalısın.

Ben şöyle şöyle düşünmüştüm, ancak şöyle şöyle olunca değersiz / önemsiz / üzülmüş hissettim gibi cümleler kurabilirsin.

Her zaman, hiç, hep gibi kalıplar kullanılmamamalı, somut örnekler kullanılmalıdır herhangi bir konudaki sıkıntı dile getirilirken, yaşanan bir olaydan duyulan üzüntü veya beklenti ile ilgili hayal kırıklıkları dile getirilirken.

"Bu davranışları gösterdiğinizde, bu bana şöyle hissettirdi.." diyerek olayları örgüsü dahilinde tanımlamaya çalışın, bunu bizde yarattığı etki, duygu ve düşünceleri bildirmek amacıyla yapmalıyız.

Sırf ayıp olmasın diye eğilip bükülüp bir de siteminde haklı olmana rağmen sitemlerini bildirmek konusunda bu kadar çekinmek nedir ya.. valla aradayım.

29 Temmuz 2024

--- yukarıdaki yazıyı aylar önce yazıp orada bırakmışım. ---

Herhalde kendimi beni rahatsız eden konularda geri bildirim vermek konusunda tam eğitemedim ki, yazıdığım cümleleri kullandığım, derdimi anlattığım, geri bildirim verdiğim hiç kimse olmadı önceki yazıdaki insanlardan. Yani o kadar üstüne düşünmüşüm, hiç hayata geçirememişim.. Saldım gitti bu meseleleri, o yüzden bunları başarılı bir şekilde halledemediğimi görüyorum. Ama arkada bırakmanın - halledememiş de olsam - bayağı bir pozitif etkisini gördüm hayatımda, unutmak gibi ya da hiç yaşamamış gibi düşünün. Beni üzmüyor artık eski meseleler, yenileri de yaşanmıyor çünkü en azından olduğu gibi kabul etmeyi öğrenebilmişim.

Anladım ki DEĞMİYOR.

Tavşan dağa küsmüş dağın haberi yok misali, emek vermeme değmeyecek konular ve bir gramlık değeri olmayan insanlar beni hele de çocuğum doğduktan sonra asla ama asla meşgul edemez. Etmedi de.

Yani aslında başlıkta çok iyi ilerliyormuşum ve ne yapacağımı öğreniyormuşum gibi yazmış, ama yazıyı layıkıyla devam ettirememişim. E eşşek hoş laftan ne anlar diyerek bu yazıyı sonlandırmak istiyorum. Sonuçta, nasıl üstesinden geldiğimi özetlersem: kendime onlardan daha değerli meşguliyetler ve konular buldum: bir bebeğim oldu.

23.03.2025

Bu yazımı taslaklardan artık paylaşılan yazılara taşımak istiyorum, ancak yazıyı zamanında ve aslında en dolu halimle paylaşmadığım için yazının içeriğinin bendeki etkisi bile geçmiş durumda şu an. Ama buna rağmen, görüyorum ki ben bu yazıyı uygulayamıyorum. Bu yazıyı psikoterapistimden aldığım destekler doğrultusunda yazmıştım ancak hayatımda başka insanların sebep olduğu problemlerden daha çok zaman harcamam gereken konular olunca, sorunlardan otomatik arınmış olduğum bir dönemden geçtim, ama başıma yine gelse, yine o kadar güçlü duramayacağımdan ve eveleyip geveleyip yukarıda yazanları söyleyecek gücü kendimde bulamayacağımı hissediyorum.

Neyse, umarım bu yazıdan en azından bir kişi yararlanabilir.

Sevgiler,

Anne Meltem