7. TABULARIM

Kasım, 2019

Tabularım var mı bilmiyorum. Sıklıkla yüzleştiğim ve aşamadığımı düşündüğüm inanışlarım yok. Zamanla değişikliklere ve tüm ihtimallere çok açık bir insan haline geldim, evet. Genel yargılardan, korkulardan, bağlılıklardan ve belirgin inanışlardan uzaklaştım. Yıkamadığım ama yıkılması gereken görüşlerimin olduğunu sanmıyorum diyebilirim. Toplum baskısından veya ‚öğretilmiş‘ biçimlerden uzaklaşmak konusunda epey iyiyim. Yaşam boyunca çiğneyemeyeceğimiz yasaklar ve aşılmayacak sınırlarımızın olduğuna da inanmıyorum. Her şeyin değiştirilebilir olduğunu da öğrendiysek, sınırlar da aynı şekilde esneyebilir. Görünüşe göre kusursuz denebilecek ama içten içe bir şeylerden rahatsız olduğum bir ilişkiyi bitirmekte güçlük çekmiyorum. Aklımın veya kalbimin bir köşesinde bir boşluk oluşmuşsa bunu kesinlikle dikkate alıyorum. Tabuların ‚kutsal‘, ‚legal‘ gibi kelimelerle ilişkili olduklarını düşünüyorum. Bunlar da inanış ve öğretilere dayanıyor. Benim çok bağlı olduğum şeylerden bile vazgeçme eşiğim düşüktür. Bu yüzden mutluluk grafiği negatife doğru ilerlediği zaman sabır gösteremiyorum, durdurup bu tecrübeyi çöpe atıyorum. Haliyle elimde ne ‚bağlılık‘ ne de ‚geçmiş’a ait değerler kalıyor. Özgür sevgideki kutsallığı bile hiçe sayabiliyorsam, tabu gibi tutucu bir yaklaşıma yakın olduğumu söyleyemem. Bu yüzden belki de bu başlığı yazmama gerek yoktu ama alt başlıkları atarken içimden öyle gelmişti. İnandığım tek kutsal şey; annelik. Bunun dışındaki her şeye sahip olma isteğim, her şeye olan mutlak inancım ve her şeye olan bakış açım zamanla değişebilir, beni yeniden şekillendirebilir ve en önemlisi de ufak bile olsa bir dış etkenle beni kendinden uzaklaştırabilir. Aynı şekilde asla yapmam dediğim bir kaç eylem var. Bunlara bile, değişen koşullarda ve zamanla belki yakınlaşabilirim.

Bu durumda tabularımın olmadığıyla yüzleşiyor ve bu konudaki inancımdan emin olarak bu başlığı noktalıyorum.

Sevgiler..