Yitik Bir Ağacın Savrulan İki Parçası

Sen ve ben iki ayrı parçasıyız bir ağacın,

Kimi dallar sende kalmış, kimileri bende..

Sende bazı yapraklar düşmüş, kurumuş yerde.

Bendeyse dalında solmuşlar, kapanmış perde.

Sen çıplak kalmışsın dallarında,

Bense sararmış bir sonbahar görüntüsü oluşturmuşum

Gövdemiz yaşamaya devam etmiş,

Ama dallarımızın mevsimi geçmiş...

Sınırların ötesinde, zamana ve mekana karşı koyarak sevmişiz

Ne çiçekler açmış ama, sormasınlar tarifi yok

Mevsim bizde hızlı değişmiş her çiçek açıp, her yaprak solduğunda

Uzaklığın adı yok, güneşi de yok, suyu da..

Ben dallarımı zor tutuyorum ayakta

Sen dimdik duruyorsun, ama güneşten yoksun..

Bahar geliyor, güneş oluyorum ben sana, sen bana

Her görüşümde seni, her dokunuşumda sana;

Yoksun..

Sonra geliyor an, duruyor gibi oluyor dünya,

Kararıyor gökyüzüm, gözüm, güneşin kayboluşuyla..

Anlıyorum, zaman daralıyor..

Gitme vakti geliyor yeniden , ya sana ya da bana.

Ama ne gidene açıyor güneş, ne de kalana..

Aydınlanmıyor dünya birbirinden uzakta olana

Aynı ağacın farklı dalları gibiyiz ama,

Sen bana kilometrelerce uzak,

Onlar yine yanyana..

20 Mart 19' / Darmstadt