Öyle Değil

Biliyor musun?

Öyle değil

Sen sanıyor musun seni bekliyordum?

İnanıyor musun aradığımı bulduğuma?

Sanma, inanma ki bu sadece bir arayıştır.

Seni beklemiyordum ben, umutsuz da değildim, ama bir sen yoktu zihnimde

Varlığına bile inanmıyordum senin.

Olmasını diler miydim?

Elbette.

Bir sen var olabilseydi, ancak senin gibi bir sen olabilirdi hayallerimde

Evet hayal.

Ama ne hayal, sormasınlar..

Nasıl biri çıksa karşına da böyle hissetsen?

Kime sarılsan da tamamlandım desen?

Ne söylese, ne yapsa da içten içe oh ceksen?

Sormadılar bana.

Sorsalar, seni anlatırdım.

Her bir soruyu seninle cevaplardım.

Biliyorsun, hislerimin en kuvvetli olduğu zamanlarda onları ancak ağlayarak dışa vurabiliyorum.

O yüzdendir, mutluluktan ağlamayı da öyle çok seviyorum.

Ben seninle içimden taşan, burnumun direğini sızlatan, boğazıma düğümler dizdiren..

En önemlisi de tek kaynağı mutluluk olan hislerde boğuluyorum.

Hani omzunda aglayasim geliyor ya bazen, onlar hep mutluluktan.

Anlatılamaz duyguların esiri oluyorum, gözlerim kapanıyor, hatırla..

Bazen şehvet dolu anların ortasında durup öylesine gözlerime bakıyorsun ya,

Bazen eğlence dolu anların ortasında gel bi sarılayım sana diyorsun ya,

Bazen kahkahalarımın arasında anı durdurup seni seviyorum diyorsun ya,

Bana seni beklediğim zamanlarda susuzluğu yaşatıyor,

Seni kapımda görür görmez ağzıma bir damla su çalıyorsun ya varlığınla.

Varlığın..

Yaşa.

Derdim tasam yok seninle, iyi ki geldin bu akılsız başa.

Hani, abartma ya derler belki

30 yaşında da böyle sevilmez ki

E dogru demisler, abartmadan da sevilmez ki..

Sanki 17yim, ilk kez aşık olmuş gibi

Sanki 19‘um ilk kez sevişmiş gibi

Sanki 21‘im ilk kez uzaklara gitmiş gibi

Sanki 23‘üm ilk kez özgür olabilmiş gibi

Ben, seninle sanki 30’um..

En güzel hallerine ulaşmış gibi

Ben seninle sanki 5'im bir kız kardeş gibi

Sanki 35'im, bir eş gibi.

Sanki ben 27'yim seninle,

İlk kez sonlanmış gibi.

Sen, bana biricik oluşumun en güzel yansıması..

Sen, bana biricik.

Dünyaya uzanan tüm kollarımın, çakıl dolu tüm yollarımın ucuna gelip oturmuş,

Nereye baksam orada durmuş, gözümü kapatsam ruhuma konmuş…

Sen bana, kokusuyla, teniyle, ruhuyla, bedeniyle canan, dost, muazzez olmuş!

Sen bana biricik yar olmuşsun.

Neymiş bu sevda da böyle görünmez bağlar.

Ne öğrenmiş kalp yaşadıklarından bugüne kadar

Ne yaşamış, ne duymuş, ne görmüşse de unutmuş.

Öğrendiklerini silermiş de hissettiklerini siler mi?

En güzel hislerim, anlat, yaz, biter mi ?

Seninle ben,

Aklımla kalbimin anlaşmasına nefessiz şahit oldum,

Dönüp sordum.

Neydi bu şimdi, beni saran?

İnanırlar mı böyle bir huzurun varlığına?

İnanmasınlar, aman!

Bana kâfi ki sende dursun zaman.

Bana Mehmet Akif’in sözlerini hatırlatıyor gelişlerin

„Hânmânin şen, için şen, kâinatın şen.“

Evim şen, içim şen, kâinatım şen seninle.

Öyle ya, insan zamanla demlenir, sevgili an’da şenlenir.

Hani belki diyorum, 30 yaşında da böyle sevilir...

Meltem

BCK'