En Son Ne Zaman Gerçekten Sevildim ?

Meltem KÖSEDAG
21 Nis 2020
1 dakikada okunur

Güncelleme tarihi: 3 Kas 2020

Tenimde bir can

Tenimde bir can, bir ses arıyor çığlıklarının ardından

Soğuyor hava, yalnız kalıyorum..

Sarılmalara hasret kalıyorum

Kalakalıyorum yalnız başıma

Kara dumanlar kaplıyor içimin bulutlarını düşününce

Yalnızlığımı, kimsesizliğini ruhumun

Doyamıyorum özlemine

Sarılmanın, herhangi birine

Güneşten soruyorum, rüzgardan soruyorum

Iyi yürekli kendimden soruyorum , ne zaman yalnız kaldım?

En son ne zaman sevdim

En son ne zaman sevildim

Hatırlamaya çalışıyorum nafile

Bilirsin unutkanım da..

Sevildiğimi sandığım zamanlar olmuştu

Gülüyordum, bisiklet sürüyordum

Köprüler geçiyordum

Senin için köprüler geçiyordum gecenin bir vakti

Şarap içiyordum sarhoş oluyordum

Ama en kötüsü de, ben gelecekten umuyordum

Gelecekten bir birliktelik umuyordum

Yalandan inanıyormuşum , böylesine yalandan

Bir gün nasıl oldu anlamadım

Kalakaldım yolun ortasında

Öylece durdum

Kaldırıma baktım, yola baktım

Etraftaki insanlara, ağaçlara güneşe bulutlara

Düşündüm.

Kaç kere geçmiştim bu yoldan ?

Kaç kere geçmiştim bu yoldan senin için ?

Hatırlayamadım

Kaç kere yapmıştım aynı hatayı ?

Anımsayamadım

Öyle boş öyle mahzun geçip gittim

Geldim.

42 metrekare bir eve sığındım

Uyudum uyandım

Bugün dünün aynısıydı

Zamanda kayboldum, unuttum

En son ne zaman sevdim

En son ne zaman sevildim

Hatırlamaya çalıştım, nafile

Sarılmalara duyduğum hasret içimi kavuruyor

Anla yalnızım !

Güneş, ben buradayım diyor, rüzgar 'tutsak' diye çığlıklar savuruyor

Yarın dünün aynısıydı

Zamanda kayboldum, unuttum